Hiç futbolla ilgilenmeyen biriyim, basından filan biraz kulak dolgunluğum var. Sabah torunları okula götürüyorum bir hanımla selamlaştık, Türk olduğumu öğrenince biz İstanbul’da kaldık dedi, kimsin diye sorduğumda Fenerbahçeli futbolcu Anelka’nın eşi olduğunu öğrendim. Geçen hafta bana sabah kahvesine uğradı. Bu hafta ben ona gittim. Yemyeşil, sakin, villalar içinden beş dakika yürüme mesafesinde her günkü yolumuz üzerinde bir ev.
Evin dışındaki 1999 rakamı dikkatimi çekti. Çünkü bu rakam benim için büyük anlam taşıyor. Kültür kitabımın adı: 1999 Kültür savaşı. Önsözünü yazan rahmetli Denktaş’tan gelen cevap: 9.9 1999. Modern halk ozanımız Barış Manço’nun vefatı 1999. Zaten 9 bir doğuş sayısı, 1999 bir asrın bitişi ve yeni asrın doğuşu. Bana yeni bir doğuş müjdeledi sanki.
Barbara kapıda güleryüzle karşıladı, önce evini gezdik , modern, sade döşenmiş Step mi bunlar diye sordum. Evet, Türkiye’den Stepevi’nden dedi. Londra’nın lüks mahallesinde, güzel bir villada Türk malzemesiyle döşeli bir evde kahve keyfi insana değişik duygular hissettiriyor. Anelka’nın ayakkabı odasına şok oldum. En az 300 tane DG markalı.
Bu ülkede şehir planlaması, müstakil evlerin planı, iç dizaynı o kadar mükemmel ki tam Müslüman- Türk ahlakına uygun hayran oluyorum. Ülkemizin haline, hepimize acıyorum inanın. Kültürümüzü kaybettirmeyi nasıl başarmışlar! Cehalet korkunç bir şey!
F.R.Atay derki; “her hayvanı hoşlandığı yemle avlarlar” Avlamışlar!
Anelka’lar kendi istekleriyle müslüman olmuşlar, Anelka beş vakit namazını kılıyormuş. Fenerbahçe’den Chelsea’ye, daha sonra Çin’e transfer olmuş, para çok tabi.Barbara dans okumuş, Anelka da tahsilli değil. Hafta sonları bize gelen, Türk çocukların yorucu tahsil ve kafayla kazanılan hayatına bakıyorum, bir de bunlara. Barbara çevrede Fransız arkadaşlarıyla dil kursuna, spora, dansa gidiyor bol bol geziyorlar. Bu ülke yaşamak için harika. Dünyanın ünlüleri Londra’yı haklı sebeplerle tercih ediyor. Amerika’da yaşamak kültürel ve şehirleşme anlamında imkansız. Londra yaşamı bizim ülkemize benziyor. Fransa iki saat, Belçika öyle, aileleriyle sık sık görüşüyorlarmış.
Bu hafta çocuklarla birlikte, İspanya’da eşiyle buluşup tatil yapacaklarmış.
Her şeye rağmen biz güzel, görgülü, cömert, bir milletiz ama kalmıyor artık…
Dedim ki; bugün sana gelirken kendimi Samsun’da hissettim çok mutlu oldum. Senin ailen yakın, arkadaşların çok bana ihtiyacın yok .” dedi ki; “olur mu her insandan faklı şeyler öğreniyoruz” İşte batılı olma farkı bu olsa gerek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder