H.Çiçeksever — 17 Temmuz 2012
1952 de Ingiltere`ye 6 yasinda goc eden Kibrisli Turkler topraklarini hic unutmamislar.Ikinci Dunya Savasinda Ingiliz askeri olarak babalari Filistinde carpismis ve sonra Londra`ya goc etmisler.1951`de Ingiltere`de ilk Turk Dernegi olan Kibris Turk Cemiyetinin de kurucusu olmuslar.
İngiltere ‘nin Kıbrıs’tan çekilmesi gündeme geldiğinde, Kıbrıslı Türkler, “Güvercinlik” diye tanımladıkları Trafalgar Meydanı’nda buluşup eylemler yapar. İstekleri “İngilizler’in Osmanlı’dan kiralayıp Birinci Dünya Savaşı’nda haksız yere el koyduğu adayı Türkiye’ye geri vermesi”dir.
Kibris olaylarinda surgun, esir dusme gibi acilar yasamislar ve `gavurdan dost, domuzdan post olmaz` diyorlar. Cocuklari turkce konusuyor ama okuyamiyorlarmis, torunlarin turkce bilmesi mumkun degil tabi. Burada ingilizce ana dilleri oldugu icin cocuklar ve torunlar icin yabancilik yok diyorlar.
Kibris`i gormek kismet olmadigi gibi Kibrisli Turk arkadasim da hic olmamisti.
Wimbledon Turk okulu festivalinde tanistigim Serif eve Neyire hanimlar dorder cocuk, 9`ar torun sahibiler.Ayrica akrabalari, hemsehrileriyle birlikte oldukca kalabalik cevresi olan 50 yillik Londra`li bu insanlar. Avrupanin medeniyetiyle Ataturk donemi Turkiyesinin insanligini birlestirmeyi bilmis hala vatan deyince gozleri dolan dost canlisi insanlar.
Iki defa Neyire hanim arabasiyla geldi beni aldi Serife hanima caya gittik. Kibris boregiyle birlikte Ingiliz usulu cayimizi muhabbet ozlemiyle yudumladik. Ilk defa Kibris Boregi yiyorum, icinde hellim peyniri ve bir ot vardi begendim dogrusu. Muhabbet oyle guzeldiki sanki kirk yillik dost gibiydik. Daha sonra mutfakta masa hazir dedi bir de ne goreyim mantilar tabaklara konmus, uzerinde hellim peyniri yaninda karpuz. Hic aklima gelirmi Londrada bunlari yiyecegim. Hatta bana bahceden asma yapragi toplayip verdiler. Bahcede kayisi, bezelye, cilek,domates hersey bulmaniz mumkun. Cok keyifli bir oturma oldu. Cunku Londra evlerinin yerlesim bicimi insan ruhuna o kadar hitap ediyor ki, inanin terapi gibi.
Bahceyele butunlesen salon, genis aileye ait guzel fotograflarla doluydu.. TV de Ulusal kanal acikti, surekli dinliyorum diyor Serife hanim, hala kalbi ulkesinde. Oysa burada pekcok ingilizden daha rahat hayat suruyorlar. Guzel evlerde oturuyorlar, araba kullaniyorlar, ingilizce biliyorlar.Su cimnastigine gidiyorlar.Ama hic ingiliz arkadasimiz olmadi bize benzemiyor yabancilar diyorlar
Gitme vakti geldiginde Neyire hanimla once torunlarinin okuluna gittik onlari aldik eve geldik, yemeklerini hazirladi. Sonra beni eve arabasiyla birakmak istedi . Tekrar bulusmak uzere sozlestik
Londra`da araba kullanmak dusunemeyeceginiz kadar cok buyuk bir keyif. Bugun yine Neyire hanim beni almaya geldi, birlikte Serife hanima gittik, caylar icildi sonra o bolgedeki Mangal restorana gittik ve yemek yedik. Birlikteligin, dostlugun keyfini cikardik bu guzel sehirde.
Dostluk, insanlik ve medeniyet ruha huzur veren iste boyle guzel birsey
Artik cagimiz degisiyor ayni frekanstaki kisiler arasinda samimi baglar kurulabiliyor.
Yabancilik sadece birbirini anlamayan beyinler arasinda.
Dostluk ise, gelismis insanlar arasinda kurulabilen samimi bir iliski
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder